Podręcznik

Akacja

Akacja

Aloes zwyczajny

Aloes zwyczajny

Babka lancetowata

Babka lancetowata

Bażyna czarna

Bażyna czarna

Chaber bławatek

Chaber bławatek

Cytryniec chiński

Cytryniec chiński

Czarnuszka siewna

Czarnuszka siewna

Czarny bez

Czarny bez

Czerwona koniczyna

Czerwona koniczyna

Czystek

Czystek

Dzika róża

Dzika róża

Dziurawiec zwyczajny

Dziurawiec zwyczajny

Fiołek trójbarwny

Fiołek trójbarwny

Głóg

Głóg

Hibiskus

Hibiskus

Jeżówka elektryczna

Jeżówka elektryczna

Kminek zwyczajny

Kminek zwyczajny

Kocanka piaskowa

Kocanka piaskowa

Kolendra siewna

Kolendra siewna

Koper włoski

Koper włoski

Ostryż długi (kurkuma)

Ostryż długi (kurkuma)

Lipa

Lipa

Łopian większy

Łopian większy

Macierzanka piaskowa

Macierzanka piaskowa

Mak lekarski

Mak lekarski

Melisa lekarska

Melisa lekarska

Mięta pieprzowa

Mięta pieprzowa

Morszczyn pęcherzykowaty

Morszczyn pęcherzykowaty

Morwa biała

Morwa biała

Opuncja figowa

Opuncja figowa

Pokrzywa zwyczajna

Pokrzywa zwyczajna

Rumianek pospolity

Rumianek pospolity

Skrzyp polny

Skrzyp polny

Stokrotka pospolita

Stokrotka pospolita

Szałwia lekarska

Szałwia lekarska

Wierzba biała

Wierzba biała

Żeń-szeń właściwy

Żeń-szeń właściwy

Babka lancetowata
Powrót do listy

Babka lancetowata

(Plantago lanceolata L.) 

Babka lancetowata zwana wąskolistną, babką koniczynową, języczkami polnymi oraz żywcem, pochodzi z rodziny babkowatych (Plantaginaceae). Roślina ta powszechna jest w całej Europie, a także w Azji i Afryce Północnej. Bez problemu znajdziemy ją także w Ameryce Północnej, Australii i na Madagaskarze.

Babka lancetowata chętnie zasiedla pola, pobocza dróg, łąki, pastwiska, i choć uważana jest za chwast, ma wiele cennych właściwości.

Surowcem zielarskim babki lancetowatej są liście, które zbiera się w czasie kwitnienia roślin. Długie i wąskie, choć gorzkie w smaku, zawierają mnóstwo cennych dla zdrowia składników takich jak: flawonoidy, pektyny, garbniki, glikozydy, śluzy, kwasy organiczne, a także sole mineralne i witaminy. Warto pamiętać, że przed spożyciem trzeba usunąć z nich włókniste nitki, które w przemyśle pozyskuje się na włókna, ponieważ nadają się do produkcji tekstyliów. Z kolei z łupin nasiennych babki pozyskuje się śluz, który wykorzystywany był do ich usztywnienia. Nasiona babki można mielić na proszek i dodawać do mąki przy produkcji chleba czy ciastek, a z całych roślin pozyskuje się barwniki złote i brązowe.

Świeży sok z liści oraz same liście, czy też odwar z wysuszonych liści – kiedy i na co warto je stosować?

Przetwory z liści babki lancetowatej, ze względu na swoje działanie przeciwzapalne na błony śluzowe jamy ustnej i gardła, a także wykrztuśne i rozkurczowe, stosowane są w stanach zapalnych górnych dróg oddechowych i przy suchym kaszlu. Zmniejszają przekrwienie błon śluzowych oraz nadmierną przepuszczalność naczyń krwionośnych. Odwary z liści babki stosowane są także w nieżytach przewodu pokarmowego oraz uszkodzeniu błon śluzowych żołądka i jelit.
Babka lancetowata pod różnymi postaciami stosowana jest także zewnętrznie w formie okładów. Przyspiesza gojenie się ran oraz regenerację naskórka. Działa pomocniczo w leczeniu drobnych ran i skaleczeń. Liście babki mogą być stosowane bezpośrednio na uszkodzoną skórę nawet kilka razy dziennie, w celu szybszego gojenia, powstrzymania swędzenia przy ukąszeniach owadów czy złagodzenia bólu.

Liczne właściwości babki lancetowatej sprawiły, że jest ona cennym surowcem stosowanym w kosmetologii.

Ekstrakty pozyskiwane z babki lancetowatej są źródłem wielu substancji aktywnych takich jak: irydoidy, glikozydy i flawonoidy. Jej właściwości bakteriobójcze, antybiotyczne, ściągające i wspomagające regenerację naskórka wykorzystuje się w kosmetykach przeznaczonych do cery trądzikowej. Babka lancetowata uelastycznia również skórę i wzmacnia naczynia krwionośne. Dlatego stosowana jest w kosmetykach do pielęgnacji skóry wokół oczu i powiek, a także preparatach przeciwzmarszczkowych.

Babka lancetowata ma długą historię stosowania, sięgającą czasów starożytnych.

Setki lat temu w niektórych kulturach babka lancetowata używana była jako panaceum, czyli lekarstwo na wszystko. Jedną z indiańskich nazw rośliny tłumaczy się jako „lek życia”. W medycynie ludowej znano jej cenne walory i wykorzystywano jako środek przeciwbakteryjny, przeciwzapalny, w leczeniu kaszlu, a także nieżytów przewodu pokarmowego i dróg moczowych. Uważano ją za silną roślinę, ponieważ nie ginęła mimo deptania. Okłady z liści ze względu na właściwości antyseptyczne zalecano jako środki łagodzące miejsca po ugryzieniach owadów i przyspieszające gojenie się drobnych ran.