Podręcznik

Akacja

Akacja

Aloes zwyczajny

Aloes zwyczajny

Babka lancetowata

Babka lancetowata

Bażyna czarna

Bażyna czarna

Chaber bławatek

Chaber bławatek

Cytryniec chiński

Cytryniec chiński

Czarnuszka siewna

Czarnuszka siewna

Czarny bez

Czarny bez

Czerwona koniczyna

Czerwona koniczyna

Czystek

Czystek

Dzika róża

Dzika róża

Dziurawiec zwyczajny

Dziurawiec zwyczajny

Fiołek trójbarwny

Fiołek trójbarwny

Głóg

Głóg

Hibiskus

Hibiskus

Jeżówka elektryczna

Jeżówka elektryczna

Kminek zwyczajny

Kminek zwyczajny

Kocanka piaskowa

Kocanka piaskowa

Kolendra siewna

Kolendra siewna

Koper włoski

Koper włoski

Ostryż długi (kurkuma)

Ostryż długi (kurkuma)

Lipa

Lipa

Łopian większy

Łopian większy

Macierzanka piaskowa

Macierzanka piaskowa

Mak lekarski

Mak lekarski

Melisa lekarska

Melisa lekarska

Mięta pieprzowa

Mięta pieprzowa

Morszczyn pęcherzykowaty

Morszczyn pęcherzykowaty

Morwa biała

Morwa biała

Opuncja figowa

Opuncja figowa

Pokrzywa zwyczajna

Pokrzywa zwyczajna

Rumianek pospolity

Rumianek pospolity

Skrzyp polny

Skrzyp polny

Stokrotka pospolita

Stokrotka pospolita

Szałwia lekarska

Szałwia lekarska

Wierzba biała

Wierzba biała

Żeń-szeń właściwy

Żeń-szeń właściwy

Kolendra siewna
Powrót do listy

Kolendra siewna

(Coriandrum sativum L.)

Kolendra jest jednoroczną rośliną z rodziny selerowatych (Apiaceae). W Polsce znana jest też jako: kolender ogrodowy czy polski pieprz.

Największym producentem kolendry siewnej na świecie są Indie.

Kolendra wywodzi się z krajów Bliskiego Wschodu i Morza Śródziemnego. Obecnie jest uprawiana w Europie, północnej Afryce, Azji i innych częściach świata, także w Polsce. Jednak to Indie są jej największym producentem. Z uwagi na to, iż pochodzi z ciepłego, suchego klimatu, kolendra wymaga do uprawy stanowiska słonecznego i osłoniętego.

Kolendrę wysiewa się do gruntu pod koniec marca i na początku kwietnia, natomiast zbiory odbywają się kolejnego roku od czerwca do sierpnia.

Uprawia się dwie odmiany kolendry: drobnoowocową i gruboowocową. Różnią się one między sobą długością okresu wegetacji, wysokością, wielkością owoców oraz zawartością olejku. Kolendra gruboowocowa osiąga wysokość 50 cm, a drobnoowocowa nawet 120 cm. Świeża roślina odznacza się silnym, nieprzyjemnym zapachem. Liście dolne są pojedyncze, wyższe pierzaste, o wąskich odcinkach. Drobne, białe lub różowe kwiaty kolendry zakwitają w baldaszkach na szczytach pędów od czerwca do lipca. Owocem jest mała, kulista rozłupnia. W zależności od kraju, w którym kolendra jest uprawiana, jej owoce różnią się rozmiarem i kształtem, a zielone liście smakiem. Surowiec najlepszej jakości ma barwę jasnobrunatną oraz intensywny korzenny aromat i smak.

Z wysuszonych owoców kolendry sporządza się napary, które wspierają nasz organizm.

Surowcem zielarskim stosowanym w fitoterapii jest owoc kolendry. Służy on także do otrzymywania olejku kolendrowego. Owoce zawierają olejek eteryczny, związki kumarynowe, flawonoidy, fitosterole i związki białkowe. Wykazują działanie rozkurczowe na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego i dróg żółciowych, przywracając prawidłowe ruchy jelit, co umożliwia swobodne odchodzenie gazów i łagodzi wzdęcia. Napary z kolendry mają gorzki smak, przez co zwiększają także wydzielanie soku żołądkowego, tym samym ułatwiają trawienie i zwiększają łaknienie. Stosowane są więc najczęściej w zaburzeniach czynności przewodu pokarmowego. Olejek kolendrowy działa również bakteriobójczo, co ułatwia odbudowanie w przewodzie pokarmowym naturalnej flory jelitowej.

Po dziś dzień kolendra używana jest jako przyprawa oraz dodatek do dekoracji ciast.

Jej odmiany o dużych nasionach są drobno mielone i stanowią jeden ze składników mieszanek przyprawowych, np. indyjskiej curry. Poza tym, nasiona kolendry są wykorzystywane do przygotowywania potraw z ryb i mięsa, a jej zielone części są dodawane do zup, sałatek i sosów.

Ze względu na swe walory w ziołolecznictwie i smak kolendra uprawiana jest już od co najmniej 3 tysięcy lat.

Kolendrę wymieniają papirusy egipskie, teksty sanskryckie i Pismo Święte, gdzie porównywana jest do biblijnej manny. Rzymianie używali jej do peklowania mięsa, a według wierzeń chińskich miała zapewnić nieśmiertelność. Na co jeszcze stosowano kolendrę? W średniowieczu była uznawana za afrodyzjak.